Kelly Park

Save the best for last????
Dit was een van onze toppers op de to-do lijst: Kelly Park.
Gehoord dat het er echt heel snel heel druk is dus dat je er vroeg bij moet zijn. Als de maximum capaciteit van het park is bereikt, kom je er gewoon niet meer in. Vaak al halverwege de ochtend.
Wij dus vroeg op. Het is een uurtje rijden vanaf hier.
Kleine stop bij de Tube King om de tubes te huren, daarna op naar Kelly Park. Let’s tube this lazy river!
Rond kwart voor negen waren we in het park. En wat bleek…..zijn wij hier echt de enigen?? Nee, ietsje verderop zagen we twee mensen wandelen (zonder tubes).
Oh ow…hoe kan dit? Klopt dit wel??
We konden ook niet direct de tube-route vinden en konden ook niet achter andere tubers aanlopen, want die waren er simpelweg niet. Het zag er ook niet naar uit dat het snel drukker werd.
Even later een parkmedewerker aangesproken. Die leidde ons naar het beginpunt van de rivier en vertelde dat het in het weekend echt altijd vol is, maar doordeweek is er niets te doen, alleen tijdens schoolvakanties. Dan is het ook dagelijks vol.

Moeten we dit wel echt doen, wat als er nou echt van alles in het water zit? Niemand in de buurt hier of wat dan ook. Wie gaat er dan eerst??
Kleine twijfels, maar we zijn toch echt hier om in de tube de rivier af te drijven! Dus: op naar het beginpunt en … let’s do it! In het ijskoude water en die band op. Mezelf afgezet van de kant en wow.......daar ging ik! Dit is echt lachen.
Ik was de eerste van de dag, en de enige want we zagen nog steeds geen anderen.
Maar wat was het toch een prachtstuk natuurschoon daar in Kelly Park.
Drijvend op een riviertje door een prachtige rustige omgeving met diergeluiden vanuit de struiken om je heen. Na een minuutje of 20 zag ik Tjeerd, Skyler en Tatum weer staan. Daar uitgestapt en over de boardwalk terug om nogmaals te gaan. Skyler wilde mee.
Ik in de tube, Skyler op schoot. Lachen dat ie moest toen we wegdreven.
Onder de brug door, gillend van plezier, dat onder de brug door was wel heel bijzonder voor hem.
We zagen vissen onderweg, af en toe voelde ik onder me een rots, zeewier of wat het ook moge zijn. Het was in ieder geval kraakhelder, brrrr koud water. De koude went trouwens heel snel.
Op onze tocht kwamen we ineens een flinke schildpad tegen. Ook een vogel langs de kant en vissen in het water.
Na alle drie nog een aantal keren te zijn gegaan was het genoeg.
Tatum had hier werkelijk helemaal niets. Ze moest in haar wandelwagen blijven zitten. Dus zijn we vertrokken. Inmiddels waren er wel wat meer mensen gekomen, maar ik denk dat we nog geen 10 anderen gezien hebben. Als ze wat ouder zijn, zouden we hier zeker een hele dag door kunnen brengen.
Eerlijk gezegd vonden we het achteraf gezien geweldig fijn dat we de hele rivier voor onszelf hadden in alle rust en stilte. Zonder mede-floaters etc. Heerlijk.

Thuis uiteraard nog gezwommen.
Helaas was het ook alweer tijd om onze koffers in te pakken en de lange broeken voor morgen in het vliegtuig klaar te leggen. Echt nog niet aan, dat doen we op ’t vliegveld wel.
Heeeel erg jammer dat morgen onze laatste dag alweer is aangebroken want wat is het genieten hier.
Morgen vertrekt het vliegtuig pas in de avond, dus hebben we nog een paar uurtjes in Florida.
Een mall vermoed ik zo: The Florida Mall.
Ondanks al het geshop is er in de koffers namelijk nog plaats.